كأنما تساقطُ الثلجِ

كأنما تساقطُ الثلجِ، قصيدة لأبي فراس الحمداني.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

القصيدة

كأنما تساقطُ الثلجِ ـجِ بِعَيْنَيْ مَنْ رَأى

أوراقُ وردٍ أبضٍ وَالنّاسُ في شَاذكُلَى


المصدر